فرانچایز(نشان سپاری) را می توان روشی برای توزیع محصولات یا خدمات برشمرد. حداقل دو طبقه از مردم در یک سیستم فرانچایزینگ درگیر هستند:
1) نشان سپار، که علامت تجاری یا نام تجاری و یک سیستم تجاری را ایجاد می کند.
2) نشان پذیر، که فرانچایز و غالباً هزینه اولیه را برای حق تجارت با نام و سیستم فرانچایز پرداخت می کند. از نظر فنی، قرارداد الزام آور برای دو طرف “فرانچایز” محسوب می شود.
اما این اصطلاح اغلب به معنای تجارت واقعی است که صاحب امتیاز در آن فعالیت می کند.
دو نوع متفاوت از روابط فرانچایز وجود دارد.
مدل تجاری فرانچایز، قابل شناسایی ترین نوع فرانچایز است.
در یک فرنچایز با فرمت تجاری، نشان سپار نه تنها نام تجاری، محصولات و خدمات، بلکه یک سیستم کامل را برای اداره تجارت در اختیار نشان پذیر قرار می دهد.
نشان پذیر به طور کلی مکان یابی و پشتیبانی توسعه، راهنماهای عملیاتی، آموزش، استانداردهای نام تجاری، کنترل کیفیت، یک استراتژی بازاریابی و پشتیبانی مشاوره تجاری از سوی نشان سپار دریافت می نماید.
فروش کل فرانچایز سنتی یا توزیع محصول نسبت به فرمت تجاری فرانچایز بیشتر است، هرچند فرانچایز کمتر اینگونه شناخته شده است.
نمونه هایی از فرانچایز سنتی یا توزیع کالا را می توان در بطری سازی ، بنزین، خودرو و سایر صنایع تولیدی یافت.